Sensuele ontkenning: De kunst van het plagen zonder loslaten

In de grenzen van een garage is de lucht dik van verwachting. Het tafereel ontvouwt zich met een verleidelijke vertoning van sensuele ontkenning, een dans van verlangen die niets aan de verbeelding overlaat, maar alles aan de verbeelding van de kijker overlaat. De hoofdrolspeler, een man van gemiddelde bouw en gemiddelde blikken, bevindt zich in een staat van verhoogde opwinding, zijn lichaam is een canvas van hunkering. Zijn partner, een meester in de kunst van het plagen, maakt hier gebruik van, haar handen verkennen zijn lichaam met een zachtheid die hem doet happen naar meer. De focus van haar aandacht zijn gevoelige ballen, haar vingers dansen er omheen in een ritme dat zijn spanning doet afnemen. De spanning bouwt zich op, de spanning neemt toe, nog geen hoogte en geeft nog geen hoogte. De ontmoediging, het loslaten van de kunst, blijft slechts een dansen, het verlangen naar de verleiding, het verlangen om een kunstspel te dansen en het verlangen naar meer los te laten. Dit blijft gewoon een kunstzinnige dans, het verlangen van de verleiding en verleiding van de kunst.